Beschrijving
Haantjes: Illusion d’Optique (Partituur Fanfare)
Illusion d’Optique is gecomponeerd voor muziekvereniging Melodia te Luttelgeest t.g.v. haar 50-jarig bestaan.
Illusion d’Optique (gezichtsbedrog) is op een aantal manieren van toepassing op deze compositie. Als eerste de naam Luttelgeest. De meeste mensen kennen het woord luttel, dit betekent klein. Het woord geest kent vele betekenissen. Waarschijnlijk verwijst geest in Luttelgeest naar een zandrug (geestgrond) nabij de duinen van de vroegere Zuiderzee. Dat de bewoners van Luttelgeest klein van geest zouden zijn is dus pertinent onwaar. Zie hier het eerste gezichtsbedrog. Luttelgeest is een dorp in de (relatief) jonge Noordoostpolder. Archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat in een ver verleden dit nieuwe land reeds bewoond is geweest. Het wassende water heeft de toenmalige bevolking verdreven. Nieuw land, of illusie? Voor nieuwe polderbewoners en mensen die op doorreis zijn, lijken de lange rechte wegen van het polderlandschap in het begin oneindig. Bovendien lijkt de polder saai. Na enkele keren blijkt dat dit gezichtsbedrog is, het polderlandschap is een afwisselend geheel, met bos, water, agrarische bedrijven en bovendien een veelzijdige flora en fauna. Bepaald niet saai.
De inleiding van Illusion d’Optique bestaat uit het wroeten in de bodem van het nieuwe land. Dan volgt een rit door de polder op de lange, schijnbaar eindeloze wegen. Het lijkt allemaal op elkaar, er komt geen einde aan. Er ontstaat een toestand van ontreddering. Vissers haalden zo nu en dan stenen op in hun netten voor de kust van Kuinre. Zij beweerden dat deze stenen van een verdwenen kasteel kwamen. Na het droogleggen van de Zuiderzee stuitten arbeiders hier op restanten van een mottekasteel (15e eeuw). Het blijkt te gaan om een oude burcht van De Heer van Kuinre, Heynric die Crane (Hendrik de Kraanvogel). Tijdens één van de grootste overstromingen, 23 oktober 1406, kwam de dochter van Heer Heynric om het leven. Zij werd verzwolgen door de golven. Heynric kon het verdriet niet verwerken en meende zijn dochter na haar dood nog waar te nemen op het landgoed. De door vrouwenstemmen gezongen hymne, verklankt haar verschijning. Heer Heynric stichtte een nieuwe burcht, meer landinwaarts. Er wordt beweerd dat deze burcht Luttelgeest genoemd werd, ter nagedachtenis aan zijn dochter. De ingebruikname werd door feestelijke muziek omlijst. De Heer van Kuinre probeert het gewone leven weer op te pakken, maar de herinnering blijft. Dat het polderlandschap bepaald niet saai is, is in het laatste deel van Illusion d’Optique te horen. Dit deel is een ode aan de prachtige natuur, afwisselend en veelzijdig, de rust en de grandioze uitgestrektheid. Het laat horen dat niets is wat het lijkt.
Uitgever: Goblin_Music – Uitgeversnummers: 920
