Beschrijving

Deze compositie bestaat eigenlijk uit drie fragmenten en een epiloog (afsluiting): 1) De hoogvlakten, 2) De sherpa’s, 3) De beklimming. Begonnen wordt met de muzikale tekening van de verlaten hoogvlakten en bergmassieven van de mysterieuze Himalaya. De geheimzinnigheid rond het land Tibet werd veroorzaakt doordat het niet toegankelijk was voor andere volkeren. Men geloofde zelfs dat zich achter de enorme bergen een paradijs bevond; het land van Shangra Lhi. 1) Na een gongslag verrijst het Aziatisch aandoende thema uiterst zacht uit de nagalm van het slagwerk. In maat 4+5 resoneren de lettergrepen van de Hi-ma-la-ya. Een secundair thema volgt; het beeldt de betovering uit waardoor de bergbeklimmers bevangen worden bij het aanschouwen van de Mount Everest. 2) Uit het eenzame dorp van bergbewoners, de sherpa’s, klinkt oosters slagwerk, zeer gelijkmatig zonder emoties. Bij de frasering is het getal drie bepalend. Vanaf maat 56 wordt door de Tibetaanse monniken een gezang voorgezongen, ook steeds weer met de religieuze achtergrond van het getal drie. 3) Fragment drie begint met de aanblik van de bergreus de Mount Everest met een geheel nieuw thema, dat imposant gespeeld wordt door de sterke lage instrumenten van het orkest. Direct daarna begint in een zeer opgewonden sfeer de grote bestijging. De vele verrassingen worden uitgebeeld door de wisselende maatsoorten. Twee thema’s strijden voortdurend met elkaar; het binaire Himalayathema en het ternaire Mount Everestthema. Slechts éénmaal is er een ijzige pauze. Steeds hoger worden de registers waarin gespeeld wordt. De spanning stijgt… Dan wordt de top bereikt. Er volgt een lange pauze voordat men beseft dat men zich op het dak van de wereld bevindt. Langzaam bouwen de vreugde-emoties zich op en voeren tot een enorme climax. Het betoveringsthema van het begin klinkt in totale glorie.