Beschrijving

Op de 6e juni 1944 werd na middernacht een invasie door gealliëerde troepen ingezet. Parachutisten werden twee kilometer land inwaards gedropt en een grootse vloot stormde op de stranden van Normandië af. Door het noodweer en de duisternis waren de Duitse troepen compleet verrast toen ze bij dageraad de zee vol vijandige schepen zagen liggen. Deze dag zou één van de belangrijkste dagen uit de geschiedenis worden, het begin van de bevrijding. De bijna onmogelijke missie het strand te bereiken, het strand over te steken en daarna nog de meters hoge bergwanden te beklimmen resulteerde in korte tijd tot 10.000 doden. Vooral Ohama Beach bleef lange tijd in handen van de Duitse troepen en heeft heel wat slachtoffers geëist.

Het stuk D-Day beschrijft deze dag die als D-Day (The Day, ‘de’ dag) de geschiedenisboeken is ingegaan. De glissandi in de verschillende instrumentengroepen vormen de mistbanken en de angst voor een aanval van de gealliëerden doet zijn intrede. De schepen vol soldaten worden één voor één door de kolkende branding gestuurd. De gealliëerde soldaten drukken zich stijf tegen de randen van de schepen om aan de kogelregen van de Duitse soldaten te ontkomen. Veel schepen bereiken door inslagen van Duitse artillerie het strand niet. De soldaten die de eerste barikade overleefd hebben, maken zich op voor de bestorming van het strand. Een ostinato in het basregister wordt ingeluid door het geluid van geweren en artillerie. Het thema van de gealliëerden neemt het op tegen het thema van de Duitsers. Het gevecht mondt uit in een drama, hetgeen ook in de muziek terug te horen is. De gealiëerden winnen de strijd, maar leiden grote verliezen.
Wanneer een soldaat het koraal ‘Abide With Me’ inzet, wordt het leed even vergeten. Nadat het koraal een triomf kent en het afsluitende Amen klinkt keert de rust terug op het strand van Normandië. De stilte met op de achtergrond de ruisende zee eindigt het stuk, alsof er niets gebeurd is. Enkele herinneringen aan vreselijke beelden bewijzen echter het tegendeel.